ضرورت مناسب سازی سیستم حمل و نقل شهری جهت افراد دارای محدودیت جسمی - حرکتی
محل انتشار: همایش ملی مناسب سازی محیط شهری
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,551
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCEUED01_018
تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385
چکیده مقاله:
در همه کشورهای جهان، افراد دارای محدویت جسمی – حرکتی بخشی از جمعیت را تشکیل می دهند که مانند سایر افراد باید برای رفع احتیاجات خود بتوانند در سطح شهر حرکت کرده و به موسسات اجتماعی و واحدهای خدماتی مختلف مراجعه کنند. هشت سال جنگ تخمیلی وشور و اشتیاق عمومی برای دفاع از مملکت، جمعیت کثیر جانبازان انقلاب اسلامی را نیز به عدد معلولین عادی کشور افزوده شده است.
ضروریات زندگی روزمره، یک فرد دارای ناتوانی جسمی – حرکتی او را بر آن می دارد که با هر گوشه شهر سر و کار داشته باشد. برخورد باموانه متعدد معماری و شهرسازی در سطح اماکن عمومی خود تشدید کننده ناتوانی های جسمانی معلولین شده و نهایتا فرد دارای محدودیت زامنزوی می باسد. در حالی که افراد دارای محدودیت جسمی - حرکتی خود هیچ گونه تمایلی به منزوی شدن ندارند.
نابسامان بودن فضای کالبدی شهر و عدم انطباق آن با نیازها و خواسته های این گروه باعث منزوی شدن آنها می شود که در بلند مدت خسارت های اجتماعی و اقتصادی عظیمی به کشور وارد می سازد. برخوردار یاز وسایل رفت و آمد نه تنها در زندگی اجتماعی، بلکه در وضع روانی فرد دارای محدودیت جسمی – حرکتی تاثیر دارد. وجود وسایل رفت و آمد یکی از شرایط اساسی رسیدن هر فرد دارای محدودیت جسمی – حرکتی به اهداف با ارزش اجتماعی می باشد.
مناسب سازی سطح عبور و کیفیت دسترسی ها، اکنون مقدم بر هر خدمت دیگری به جانبازان و معلولین کشور قرار دارد و اصلاحات در سطح عبور و کیفیت دسترسی ها چه در وضع موجود و چه در توسعه و نوسازی های آینده بایستی مطابق با معیارهای صحیح فنی و الزامات قانون انجام شود.
نویسندگان
غلامعلی افروز
استاد دانشکده روان شناسی دانشگاه تهران
مهدی خانبابایی
دانشجوی دکتری تخصصی روان شناسی دانشگاه تهران