لذت آرامش در شهر

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,144

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_030

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

انسان ها روزگاری دور یک جا نشینی را تجربه کردند و آن گاه دانستند ناگریزند آنچه را برای سکونت می آفرینند کنار هم بگذارند، از میان آنها بگذرند و در آن حضور یابند. شهر آن هنگام که دروجود عامل های شهری (آنهایی که شهر بدون آنها زنده نخواهد بود) شکل گیرد برای ادامه حیات ناگریز است بداند که باید همواره پویا باشد و در تعادل، آنچه که ویژگی های پویایی و در تعامل بودن را به آنها نسبت می دهیم همان فعالیت های شهری هستند که برای در تحرکت و تعادل بودن باید منظم و مرتبط باشند. از آنجا که این فعالیت ها در فضاهای شهری اتفاق می افتند. گذرها، خیابان ها و میدان ها تعریف کننده ساختار اصلی شهر خواهد بود چرا که برای ساکنان شهر، تجربه یک فضای شهری بیش از دیگر فضاها در گذرها، پیاده روها و میدان های و پارک ها اتفاق می افتد. اگر فضای شهری را مجموعه ای از چیزهای عینی (اجزای شهری) و محتواهای کیفی (مفاهیم) بدانیم، مفاهیمی به میان می آیند که همه آنها در موفقیت یک فضای شهری سهم بسزایی دارند. وقتی از یک پیاده راه در کنار خیابان می گذریم، در پی آنیم بدانیم که آیا مکانی که در حالت تجربه پیوسته آن هستیم واجد هویتی با روح، پر تحرک، پویا و صمیمی است یا این هویت خاطره انگیز خواهد بود؟ اگر به گفته برنارد چومی، بپذیریم که معماری به طور کلی با سه آیتم فضا، حادثه و حرکت توسط انسان حلق می شود، می توان این اید ه را بیان داشت که فضاهای معماری بدون ایجاد روباط اجتماعی و کاربری های انسانی، به هیچ روی به درستی شکل نمیگیرند، در اینمیان پارک ها به عنوان فضاهایی از شهر که می توانند گرد آورنده طبقات مختلف جامعه باشند، اهمیت ویژه ای می یایند. گردهمایی طبقات مختلف جامعه در پارک، می تواند در ایجاد تعاملات فرهنگی و تعدیل جامعه مثمرثمر واقع شود. موارد گفته شده، می تواند به شکل استانداردهای کلی در فضای شهری مورد استفاده قرار گیرد که در واقع این استانداردها به شرایط اقتصادی، مسائل اجرایی، زمانی و رعایت مسائل فرهنگی و شرایط فیزیکی افراد توجه دارد. در این میان ابتکار اجتماعی طراحان لنداسکیپ و طراحان شهری و درایت آنان در به کارگیری صحیح این فضاها در مناطق مختلف شهر، بسیار حائز اهمیت است. دراین نوشتار تلاش بر این خواهد بود تا رابطه بین طراحان، پارک ها و اجتماعات بشری مورد بررسی قرار گیرد و تعامل بین این سه نمایانده شود. در این میان نقش فضا ، حادثه و حرکت در ایجاد پارک ها و در نتیجه ایجاذ لذت و آرامش در جامعه به روشنی بیان میگردد. در این مقاله سعی بر آن است با ارائه الگوهای عملی و عینی، بحث روشن تر گردد.

نویسندگان

فرزان برادران رحیمی

دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد