اصول طراحی پیاده رو با تاکید بر محدودیت های حرکتی معلولان و جانبازان

مشکلات و موانع موجود در شبکه دسترسی پیاده شهری و عدم تداوم حرکت راحت در مسیرهای پیاده، برای برخی افراد ایجاد اشکال میکند. افراد سالخورده، مادرانی که کودکان خود را درکالسکه حمل میکنند، معلولانی که با وسایل کمکی یا صندلی چرخدار حرکت می کنند، از موانع مختلف و نامناسب بودن مسیرها، گذرگاه ها و کفپوش ها رنج می برند. لذا لذا تحقیق حاضر سعی دارد با ارائه تعریفی از پیاده رو (شبکه دسترسی استکه در شهر برای استفاده افراد غیر سوار بکار برده می شود)، انواع محدودیت های حرکتی معلولان و حانبازانف عزیز را بشناسد و نسبت به آن اقدام و ارائه پیشنهاد نماید. دراین مقاله گروه های مختلف افراد دارای محدودیت، مورد تجزیه و تحقیق قرار گرفته و در گروه بندی های مختلف آورده شده است. همچنین سعی شده است ضوابط و معیارهای جاری کشور درمورد نحوه طراحی پیاده رو مناسب برای استفاده افراد با محدودیت های حرکتی جمع آوری شده و در مقاله ارائه شود. روش های بهینه تعبیه تجهیزات شهری در پیاده روها مورد بررسی قرار گرفته و در کلیه آنها در راستای رفع محدودیت های معلولان در حرکت در پیاده روهای شهری پیشنهاداتی ارائه شده است که در صورت رعایت آنها بسیاری از محدودیت های این عزیزان حذف خواهد شد. در نتیجه گیری نیز تلاش شده است تا ضوابط و مقرراتی ارائه شود که بتوان آن ها را به صورت عینی به کار بست تا «معلولین از امکاناتی برخودار باشند که بتوانند به طور مستقل در جامعه زندگی کنند» . همچنین پیشنهاد ده است با توجه به طرح های تهیه شده در بسیاری ازکشورهای صاحب سبک در شهرسازی ، تهیه نقشه راهنمای معلولین به همراه دیگر فعالیت های شهرسازان به عنوان بخشی در شرح خدمات تهیه طرح های شهری گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

اصول طراحی ، پیاده رو ، محدویت حرکتی ، تجهیزات شهری ، رفع محدودیت