مناسب سازی پیاده روها و تجهیزات شهری برای معلولین

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 10,096

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_069

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی 10% جمعیت دنیا به طریقی دچار معلولیت جسمی هستند. در کشور ما بعد از انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی معلولیت سیر صعودی داشته است. موانع تردد از بزرگترین سدهای تردد معلولین در فعالیت های اجتماعی است. در جهت قابل استفاده کردن معابر پیاده برای معلولین مشکلات و موانع موجود در شبکه دسترسی پیاده شهری و عدم تداوم حرکت راحت در مسیرهای پیاده باید برطرف گردد. با در نظر گرفتن وضعیت کوچه ها، پیاده رو، پل ارتباطی بین پیاده رو، خط کشی عبور عابر پیاده، مسیر حرکت پیاده رو مورد مطالعه قرار می گیرد. جنس کف و نوع کف پوش تمامی مسیرهای ارتباطی پیاده به دلیل تاثیری که در حرکات معلولین دارد نیز باید مورد توجه قرار گیرد. با در نظر گرفتن حرکت های افقی و عمودی معلولین درشهر می توان فرضیه های زیر را مطرح نمود: 1ـ ساماندهی معابر پیاده بر اساس نیازهای نابینایان 2ـ ساماندهی معابر پیاده بر اساس نیازهای ناشنوایان 3ـ ساماندهی معابر پیاده بر اساس نیازهای معلولین جسمی – حرکتی با مطالعه نیازهای فیزیکی ناشنوایان، این نتیجه به دست می آید که تعبیه علایم هشدار دهنده صوتی در شهر می تواند نیازهای این افراد را برآورده نماید. دیگر مسائل این افراد مانند افراد سالم است. با مطالعه درمورد نابینایان به این نتیجهمی رسیم که برای این افراد نباید علایم متنوعی در کف یا در میله های هدایت کننده قرار دارد. زیرا تنوع و تعدد این علایم مشکلات عدیده را در قوه تشخیص این افراد ایجاد خواهد کرد. به هنگام ایجاد خطر بایست فقط علایم به صورت علایم قابل لمس یا صوتی برای نابینایان تعبیه گردد. با توجه بهموارد مدذکور چنین به نظر می رسد که معلولین جسمی با مشکلات بیشتری رو به رو هستند. با مطالعه ابعاد دسترسی افراد استفاده کننده از وسایل کمکی از قبیل عصا، صندلی چرخدار مشخص می گردد که فرد معلول روی صندلی چرخدار دارای دشواری های حرکتی بیشتری نسبت به دیگر معلولین حرکتی است بنابراین مبنا قرار دادن صندلی چرخ دار برای حرکت در شهر می تواند پاسخگوی مسائل سایرین هم باشد. گام اول شناسایی مشکلات و موانع موجود و عوامل بازدانرده دیگر می باشد و گام بعدی از بین بردن این موانع در دو مقطع کوتاه مدت و بلند مدت است که برای ایجاد تداوم حرکتت برای معلولین جسمی – حرکتی در معابر پیاده راه حل های کوتاه مدت در درجه اول اهمیت قرار دارد. بدین ترتیب در گام اول، تحقیق ضوابطی که در رابطه با این مساله در سایر کشورها صورت گرفته است، مورد بحث قرار می گیرد. گام دوم، به ضوابط کلی در زمینه طراحی پیاده رو می پردازد. در گام سوم، ضوابط طراحی پیاده رو برای معلولین و ضوابط مناسب سازی پیاده روهایی موجود را شامل می شود و در گام آخر به مشکلات موجود و مطالعه موردی بخشی از پیاده روهای منطقه شش شهرداری تهران پرداخته می شود.

نویسندگان