عابر پیاده در سامان دهی حمل و نقل شهری

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,261

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_103

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

چگونگی تفکیک حرکت عابرین پیاده از وسایل نقلیه در مناطق شهری و همچنین نحوه احداث گذرهای عرضی (روگذر، زیر گذر، هم سطح) در مناطق شهری و بیرون شهری شاخص مناسبی جهت تامین ایمنی حرکت عابرین می باشد. برای تخصیص کل یا قسمتی از مسیر سواره رو و تفکیک آن در محل های پر تردد داخل شهری اقداماتی لازم است . از آن جمله انجام مطالعه آماری جامع در وضعیت موجود تعداد عابرین، سرعت حرکت عابرین ، وسایل نقلیه، تعداد تصادفات و زمان تاخیر و همچنین نرخ ارتقای ایمنی عبور عابرین و افزایش رونق تجاری پیش بینی شده در اقتصاد محلی – به شرط اینکه طول مسیر از 400 متر تجاوز نکند – می باشد. در طراحی گذرهای عرضی نیز پس از انجام مطالعات جامع اماری با لحاظ وضعیت فعلی تردد عابرین از عرض سواره رو، حجم وسایل نقلیه، سرعت عبور آنها، تعداد تصادفات و تصادفات منجر به فوت و زمان توقف های وسایل نقلیه در اثر عبور عرضی عابرین و کندی عبور و مرو رو مقدار کاهش سرعت وسایل نقلیه در اثر تجاوز عابرین به سواره رو بهره جسته و سپس در انتخاب محل احداث گذر، مطالعات مربوط به ویژگی های محلی، رفتارهای عمومی ساکنین محل و محل اجرای گذر عرضی از جهت شهرسازی انجام تا ضمن جذب عبور عابرین باعث ایجاد تسهیلات جدید مانند ایستگاه های حمل و نقل عمومی یا پارکینگ نگردیده و به همراه افزایش ایمنی و سرعت حرکت عابرین، سرعت و حجم عبور وسایل نقلیه را به همراه آرامش خاطر رانندگان در سواره رو به دنبال داشته باشد.

نویسندگان

جعفر ستایش ولی پور

عضو هیات علمی دانشگاه علوم انتظامی

نادر احمدزاده

کارشناس ارشد راه و ترابری