مناسب سازی محیط شهری ، گامی در جهت تحقق حقوق شهروندان معلول

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,849

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_162

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضو به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی برنامه اقدام جهانی برای معلولان (مصوب سال 1982 سازمان ملل متحد)، اصل برابری فرصت ها را به یک موضوع جهانی مبدل ساخت. اصل مذکور، این امکان را به همه اقشار جامعه می دهد که به یک میزان از امکانات زندگی (رفاهی، تحصیلی، اشتغال و …) برخوردار باشند. در کشور ما بخش قابل توجهی از جامعه را معلولین تشکیل می دهند که این افراد علی رغم دارا بودن توانایی های فوق العاده ذهنی به دلیل عدم امکان حضور مستقل درجامه از داشتن بسیاری از حقوق شهروندی محروم میگردند. مناسب نبودن امکان عمومی، فضاها ومحیط شهری، نبود سیستم مناسب حمل و نقل عمومی و عدم رعایت قوانین حمایتی از معلولین، از عمده موارد نقض حقوق شهروندان معلول می باشد. آنچه در این مقاله به آن پرداخته می شود، سیر قوانین حمایتی از حقوق معلولان در ایران (از منظر شهری) از تصویب تا مرحله اجرا می باشد، که در نهایت دلایل ناموفق بودن قوانین در مرحله اجرا بررسی و تشریح می گردد.

نویسندگان

مهران ماندگار

مهندس معمار و مشاور معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران در امور مناسب سا