امکان سنجی اجرای خطوط بدون بالاست درتونلهای راه آهن کشور جهت افزایش سطح دسترسی مسیر درمواقع بحرانی

روسازی های مرسوم راه اهن شامل مجموعه ریل تراورس دوراهه ها و لایه بالاستی می باشد که هدف ازایجاد این مجموعه تانتقال مناسب بارهای وارده به زمین می باشد برای اینکه خط بنحواحسن ایفای نقش کند تمامی اجرای آن باید براساس بارهای وارده از وسایل نقلیه ریلی طراحی شده و ایمنی کافی برای عبور و مرور را فراهم کند یکی از مسائلی مهمی که درعملکرد صحیح خط موثر است تعمیر و نگهداری کافی و بموقع آن است که بخش اعظم کارهای جاری راه آهن به آن اختصاص دارد عملیات نگهداری خطوط و رفع نواقص خط نظیر تصحیح افتادگی ها انحراف از محور تعویض قطعات پابند و تراورسهای معیوب و حفظ خصوصیات بالاست درحد استاندارد تعیین شده بسیار وقت گیر و پرهزینه ا ست این عملیات بویژه درتونلها و پلها که محدود فضا دارد مشکلتر بوده و باعث مسدودی خط برای زمان های طولانی می شود برای غلبه براین مشکلات دراوایل قرن بیستم بسیاری از کشورهای اروپایی آمریکا ژاپن و روسازی های را طراحی نمودند که درانها بالاست از ساختار خط حذف شده بود و بجای آن عناصر دیگری نظیر دالها یا تیرهای بتنی و پابندهای ارتجاعی خاص درخط قرارگرفته بود.