اولویت بندی سطح رفاه اجتماعی شهرستان های استان مازندران با استفاده از تکنیک تاپسیس

هدف مقاله آن است تا با استفاده از تکنیک تاپسیس به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه به رتبه بندی شهرستان های استان مازندران بر اساس سطح رفاه اجتماعی بپردازد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و روش اجرا کتابخانه ای است. بر اساس داده های آماری سال 1390 تعداد 27 متغیردر قالب پنج شاخص آموزشی، بهداشتی- درمانی، فرهنگی، بهزیستی و تأمین اجتماعی و حمل و نقل و ارتباطات از طریق مدل Voting وزن دهی شده و در این راستا از تکنیک تاپسیس استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در شاخصهای تلفیقی بر اساس ضریب اولویت شهرستان ساری با ضریب اولویت 0/982 رتبه 1، پس از آن شهرستان بابل با ضریب اولویت 0/940 رتبه 2 و شهرستان میاندرود با ضریب اولویت 0/008 پایین ترین رتبه (22) را در بین شهرستان های استان به خود اختصاص داده است. لذا مقدار اندکی از سرمایه گذاری ها نصیب شهرستان های پیرامونی شده است، از این رو الگوی حاکم بر ساختار فضایی استان مازندران الگوی مرکز- پیرامون است که توزیع عادلانه خدمات و امکانات و سرمایه گذاری متوازن در بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... استان می تواند در افزایش رفاه اجتماعی جامعه مؤثر بوده باشد که توجه به آن ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

کلیدواژه ها:

توسعه ، رفاه اجتماعی ، تکنیک تاپسیس ، مازندران