تهیه کامپوزیت نسبتاً زیست تخریب پذیر به عنوان ماده اولیه بسته بندی

کامپوزیت های نسبتاً طبیعی موادی مرکب از الیاف گیاهی و پلیمرهای غیر زیست تخریب پذیر هستند که توجه قابل ملاحظه ای را برای کاهش مشکلات ناشی از مدیریت ضایعات مواد پلاستیکی به خود جلب کرده اند. بنابراین با هدف تهیه مواد بسته بندی از الیاف طبیعی، سلولز به عنوان یکی از فراوان ترین ترکیبات آلی روی کره زمین، از گیاه یک ساله کنف استخراج شد و با درصد وزنی از صفر تا 50 درصد با پلی اتیلن اختلاط یافت. سپس، خواص فیزیکی، مکانیکی و زیست تخریب پذیری ورقه های حاصل بررسی گردید. نتایج حاصل با خواص پلی اتیلن خالص (به عنوان شاهد) مقایسه شد و در مجموع مشخص گردید که افزودن پلیمر طبیعی به شبکه پلیمر مصنوعی، خواص آن را کاملاً تحت تأثیر قرار می دهد و اگر چه خواص مکانیکی کامپوزیت طبیعی حاصل کمتر از پلی اتیلن هست، در دامنه سطح پذیرش این خواص قرار می گیرد. همچنین بررسی خواص زیست تخریب پذیری نشان داد که نمونه های دارای میزان سلولز بیشتر از تخریب پذیری بالاتری برخوردار هستند.

کلیدواژه ها:

سلولز ، پلی اتیلن ، کامپوزیت نسبتاً طبیعی ، زیست تخریب پذیری