کلستریدیوم دیفیسیل و تاثیرات آن بر انسان

کلستریدیوم دیفیسیل یک باسیل بی هوازی،گرم مثبت، اسپور دار و تولید کننده توکسین است. اولین بار در سال 1935 کشف شد و به دلیل این که بهسختی روی محیط های آزمایشگاهی رشد و جداسازی می شود کلستریدیوم دیفیسیل نامیده شد. اسپور کلستریدیوم دیفیسیل در مقابل حرارت، اسیدو آنتی بیوتیک مقاوم، و جز فلور روده نوزادان سالم به حساب می آید. کلستریدیوم دیفیسیل اولین بار در سال 1970 به عنوان پاتوژنی همراه با اسهالو کولیت وابسته به آنتی بیوتیک شناخته شد. استفاده از آنتی بیوتیک ها عمده ترین عامل خطر شناخته شده برای اسهال مرتبط با کلستریدیومدیفیسیل است. سایر عوامل خطر شامل بستری شدن در بیمارستان، سن بالا و بیماری شدید می باشد. کلستریدیوم دیفیسیل با ایجاد دو اگزو توکسین، توکسین A (انتروتوکسین) و توکسین B (سایتوتوکسین) موجب اسهال و کولیت می شود. کلستریدیوم دیفیسیل پاتوژن مهم دستگاه گوارش در ارتباط با بیماری های اسهالی انسان و حیوان است. و به نظر می رسد که بین حیوان ها و انسان ها از یک منبع مشترک به اشتراک گذاشته شود. براساس گزارش های اخیر یک هم پوشانی قابل توجهی بین کلستریدیوم دیفیسیل جدا شده از حیوان ها و ا نسان ها می باشد.

کلیدواژه ها:

کلستریدیوم دیفیسیل ، تاثیرات ، انسان