بهینه سازی استخراج روغن از جوانه گندم با استفاده از سیال فوق بحرانی دی اکسید کربن

هدف: از این تحقیق بررسی اثر فشار، دما، سرعت جریان و زمان استخراج بر بازده استخراج روغن استخراج و ترکیبات شیمیایی روغن می باشد. همچنین ویژی های روغن استخراج شده با استفاده از سیال فوق بحرانی با روغن استخراج شده با استفاده از حلال های آلی مقایسه گردید. نتایج و بحث: روش های معمول استخراج روغن از جوانه گندم دارای محدودیت های متعددی می بانشد. روش پرس مکانیکی اگر چه روغنی با یفیت بالا تولید می کند ولی مقدار بازده تولید روغن در این روش کم (50%) می باشد. استفاده از حلال آلی باعث استخراج 90% روغن شده ولی به دلیل ورود ناخالصی ها به درون روغن، روغن استخراج شده نیازمند عملیات تصفیه می باشد. استخراج با سیال فوق بحرانی (SFE) از جمله رو های نوینی است که جهت استخراج چربی ها و روغن ها مورد استفاده قرار می گیرد. (CO(2 مهمترین و پرکاربردترین حلال مورد استفاده در استخراج با سیال فوق بحرانی می باشد. این حلال غیر ا تش زا، ارزان و غیر سمی بوده و پس از استخراج به راحتی از روغن حذف می گردد. تحقیقات صورت گرفته در خصوص استخراج روغن با (CO(2 فوق بحرانی نشان می دهد که این روش ا ستخراج نسبت به روش های معمول استخراج روغن دارای مزایای متعددی بوده و در آینده نه جندان دور می تواند به عنوان یک روش جایگزین در بسیاری از کارخانجات روغن کشی مورد استفاده قرار گیرد. نیتج گیری: استفاده از این روش باعث می شود استخراج در دماهای پائین ا نجام پذیرفته و حلال مورد استفاده کا ملاً از فراورده نهایی خارج گردد. علت این امر استفاده از سیالات در دماها و فشارهای بالاتر از مقادیر بحرانی می باشد.

کلیدواژه ها:

جوانه گندم ، سیالات فوق بحرانی ، بازده استخراج روغن