استفاده از تصفیه ی بیولوژیکی در بازیافت فلز از ضایعات صنعتی

تصفیه بیولوژیکی نقش برجسته ای در بازیافت فلزات ارزشمند از سولفید های معدنی یا سنگ معدن های کم ارزش، دارد. اگر چه تیمار پسماند های صنعتی با استفاده از فرایند های مرسوم فیزیکی و شیمیایی صورت می گیرد، اما این تکنیک ها محدودیت هایی در کاربردهای عملی دارند. روش های بیولوژیکی به علت نیاز کم به انرژی و همچنین تولید کمتر پسماندهای ثانویه، جایگزین مناسبی از نظر هزینه و بازده برای تکنیک های مرسوم هستند. در این راستا، میکرواورگانیسم های اسید دوست، نقش اساسی در بازیافت فلزات سنگین از ضایعات صنعتی ایفا می کنند. این میکرواورگانیسم ها که در محدوده 2pH تا 4 به سرعت رشد می کنند، از طریق محلول سازی فلزات سنگین که به صورت جامد در ضایعات حضور دارند به بازیافت آنها کمک می کنند. باکتری های اسیدیتیوباسیلوس فرواوکسیدانس، اسیدیتیوباسیلوس تیواکسیدانس، لپتوسپیریلوم فرواوکسیدانس،گونه های سولفولوبوس و همچنین پنی سلیوم و آسپرژیلوس نایجر از گروه قارچ ها، میکرواورگانیسم هایی هستند که در تصفیه بیولوژیکی پسماند ها صنعتی مشارکت دارند. بیش ترین کاربرد این میکرواورگانیسم ها در تصفیه بیولوژیکی ضایعات صنعتی به منظور بازیافت عناصر مختلف مانند فلزات سنگین از جمله مس، نیکل، قلع، کروم، آهن، آلومینیوم، کبالت، روی و وانادیوم است. لازم به ذکر است که غلظت جامدات در ضایعات نکته کلیدی در بازیافت بیولوژیکی عناصر است، چون این ضایعات حاوی عناصر سمی هستند که مانع از رشد سلولی می شوند. از این رو شناسایی سویه هایی که قادر به تحمل غلظت بالای فلزات هستند راه کاری برای بهبود بازده تصفیه بیولوژیکی ضایعات صنعتی می باشد.

کلیدواژه ها:

تصفیه بیولوژیکی ، ضایعات صنعتی جامد ، میکرواورگانیسم های اسید دوست