مدل های قابل استفاده در افزایش مقیاس بیوراکتورهای تخمیر حالت جامد برای تولیدات غذایی

هدف: پس از توسعه فرآیند تخمیر حالت جامد در مقیاس آزمایشگاهی، اهمیت بحث افزایش مقیاس مطرح است. در این مقاله ضمن معرفی اجمالی و تعریف افزایش مقیاس و تخمیر حالت جامد، مدل های ارائه شده نیز بررسی شده است. مواد و روشها: دو روش برای افزایش مقیاس در تخمیر حالت جامد وجود دارد که هر دو روش با توجه به موازه جرم و انرژی اقتباس شده است. روش مدل ریاضی پیچیده تر و استفاده از اعداد بدون بعد ساده تر است . مقاله مروری حاضر با جستجوی کلمه های کلیدی ذیل در بین 9 مقاله کامل ISI و مجله های زیست فناوری از سال 1998 تا 2009 در رابطه با مدلسازی بیوراکتورهای تخمیر حالت جامد انجام گردید. انتخاب مقالات بر اساس زمان برداشت داده ها و ارتباط موضوعی آنها با هدف این مقاله مروری ا نجام گردیده است. از متدولوژی و یافته های تمامی مقالات واجد شرایط استفاده شد. نتایج و بحث: روش مدل ریاضی مستلزم حل یک سیستم معادلات دیفرانسیل است که عملکرد بیوراکتور را توضیح می دهد. روش اعداد بدون بعد مستلزم ساده سازی معادلات مدل یا صفر کردن موازه های انرژی و جرم و ا ستفاده از جواب معادله جبری می باشد. مدلهای میشل و هاردین از جمله مهمترین مدل های ریاضی مورد استفاده برای افزایش مقیاس در تخمیر حالت جامد هستند. نتیج گیری کلی: اگرچه مدل های ریاضی رفتار بیوراکتور می تواند برای پی بینی چگونگی اجرای بیوراکتور قبل از مرحله ساخت ان مورد استفاده قرار گیرد، ولی نمی تواند جایگزین کار عملی باشد. مدلسازی تنها راهنمایی برای برنامه تجربی است.

کلیدواژه ها:

افزایش مقیاس ، بیوراکتور ، تخمیر حالت جامد ، مدل سازی