میکروانکپسولاسیون و پوشش های مورد استفاده در میکروانکپسولاسیون پروبیوتیک ها

پروبیوتیک ها مکمل های تغذیه ای هستند که زنده مانی آنها برای اعطای اثرات سلامت بخش در میزبان امری ضروری است. در میکروانکپسولاسیون، سیستم پوشش با حفاظت پروبیوتیک، پایداری آن را در شرایط نامناسب محیطی افزایش می دهد. هدف این مقاله مروری بررسی فرایند میکروانکپسولاسیون و پوش های مختلف بکار رفته برای انکپسوله کردن و مکانیسم های مختلف رهایش آنها می باشد. میکروانکپسولاسیون در 3 مرحله انجام می شود و سیستم های پلیمری مختلفی برای انکپسوله کردن پروبیوتیک ها در صنعت غذا مورد استفاده قرار می گیرد. زنده مانی باکتری های پروبیوتیک میکروانکپسوله تا حد زیادی وابسته به گونه بکاررفته و پایداری آن، ماتریکس غذایی، خصوصیات فیزیکوشیمیایی کپسول، نوع و غلظت ماده پوشش، اندازه ذرات و تعداد سلول های اولیه است. میکروانکپسولاسیون با هیدروکلوئیدهایی مانند آلژینات، ژلان و زانتان، کاپا-کارگینان، سلولز استات فتالات، ژلاتین، پروتئین های شیر، کیتوزان، نشاسته مقاوم و صنغ عربی نقش مهمی را در حفاظت و افزایش زنده مانی پروبیوتیک ها تا رسیدن به روده و رهایش در فاز روده ای ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، میکروانکپسولاسیون ، پوشش ، رهایش کنترل شده ، زنده مانی