تولید بیوامولسان، استخرا آن به روش نانوذرات مغناطیسی و بررسی تأثیر آن بر کشش پذیری و پایداری خمیر آرد گندم

گروهی از میکروارگانیسم های موجود در طبیعیت قادر به ترشج مواد برون سلولی (Extra Cellular) می باشند که با داشتن خواص فعال سطحی می توانند به عنوان تقویت کننده های خمیر مورد استفاده قرار گیرند. در عصر جدید و با توسعه فناوری بیوتکنولوژی، گروهی از سورفکتانت های طبیعی با منشا میکروبی تحت عنوان بیوسورفکتانت (Biosurfactant) مطرح می گردد که در این پژوهش بررسی تأثیر بیوامولسان بر خ واص رئولوژیکی خمیر بررسی شد. بیوامولسان از باکتری Acinetobacter calcoaceticus تولید و سپس به آرد گندم اضافه گردید و ویژگیهای رئولوژیکی آنب ا ویژگیهای خیمر آرد شاهد مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. طبق نتایج بدست آمده، با افزود بیوسورفکتانت جذب آب در آردهای حاوی امولسان نسبت به نمونه شاهد افزایش می یابد. آزمایشات نشان داد که زمان گسترش خمیر حاوی بیوسورفکتانت نسبت به نمونه شاهد بیشتر است. بنابراین خمیر تهیه شده با بیوسورفکتانت قوی تر بوده و پایداری بیشتری را نسبت به خمیر شاهد نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

بیوامولسان ، نانوذرات مغناطیسی ، استیتوباکتر کالکواستیکوس