ارزیابی روش های مختلف در ریزپوشانی ترکیبات زیست فعال آنتی اکسیدانی

امروزه نقش و استفاده از ترکیبات زیست فعال در فرمولاسیون های مختلف غذایی و بهبود سطح سلامت جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از رایج ترین و مهمترین ترکیبات زیست فعال می توان به پلی فنول ها اشاره کرد. این ترکیبات از فراوانترین متابولیت های ثانویه گیاهان می باشند. از جمله خواص بیولوژیک مفید پلیفنول ها می توان به اثرات ضدباکتریایی، ضد ویروسی، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی آن ها اشاره کرد اما حساسیت و ناپایداری بالای این ترکیبات به شرایط محیطی، همچنین طعم تلخ یا گس آنها، استفاده از این ترکیبات در محصولات غذایی و دارویی مختلف را با چالش های بسیاری مواجه ساخته است. یکی از راه های اصلی به حداقل رساندن این معایب، ریزپو شانی این ترکیبات با هدف افزایش پایداری و پوشاندن طعم نامطلوب آنها است. لذا هدف از این تحقیق ارزیابی و تشریح کاربرد و کارایی انواع روش های ریز پوشانی ترکیبات زیست فعال به ویژه پلی فنول ها است. از روش های مهم مورد بحث در این مطالعه می توان از خشک کردن پاششی، خشک کردن انجمادی، خنک کردن پاششی، کمپلس الحاقی، محبوس سازی لیپوزومی، کواسرواسیون و هم تبلوری نام برد. در ادامه اهمیت، کاربردها، مزایا و معایب هر یک از این روش ها مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

ریزپوشانی ، ترکیبات زیست فعال ، پلی فنول ها ، پایداری ، فعالیت آنتی اکسیدانی