کند و کاو در الگوی کشت (مطالعه موردی: دشت قزوین)

با توجه به توسعه شبکه های آبیاری و زهکشی در کشور، مدیریت این شبکه ها و پیروی از برنامه ریزی های دقیق به منظور بهره برداری بهینه از منابع آب، خاک، انرژی و سرمایه گذاری های انجام شده، ضروری میباشد. هدف از انجام این مطالعه بهینه سازی الگوی کشت، تخصیص آب آبیاری و دستیابی به بالاترین درآمد حاصل از کشت در دشت قزوین با اعمال شرایط مختلف محدودیت زمین است. از مدل برنامه ریزی ریاضی برای بهینه سازی استفاده شده و بهینه سازی در 3 سناریوی سطح شامل (S(2)، S(1 و (S(3 (به ترتیب برابر سطح کشت موجود، 10 درصد افزایش سطح زیر کشت و 10 درصد کاهش سطح زیر کشت کل) در سه تکرار با دامنه کاشت متفاوت بهینه یابی گردید. بررسی نشان داد که سطح زیر کشت در شرایط موجود بهینه نیست. برخلاف تصور با افزایش سطح زیر کشت ((S(2) میزان درآمد کاهش یافت. ضمنا نتایج نشان داد که می توان تنها با داشتن میزان درآمد یونجه میزان درآمد کل را تخمین زد.

کلیدواژه ها:

بهینه یابی ، درآمد ، سطح زیر کشت ، شبکه