اسکان عشایر و آمایش سرزمین از دیدگاه زیست محیطی (حفاظت خاک)

امروزه دانشمندان منابع طبیعی را به سه بخش الف) منابع پایدار و دائمی ب) مناقع قابل تجدید و ج) منابع غیر قابل تجدید تقسیم می کنند. بر این اساس انرژی خورشیدی و باد جزء منابع پایدار و دائمی؛ خاک، آب و مراتع جزء منابع تجدید شونده و سوخت فسیلی و معادن طلا و مس و ... در گروه منابع غیر قابل تجدید به شمار می روند. بنابراین خاک، یک منبع پایدار و دائمی نیست و ضرورت دارد انسان برای حفظ آن از هیچ کوششی دریغ ننماید. از بین رفتن پو شش گیاهی یکی از عوامل اصلی فرسایش خاک است که موجب می شود زنجیره ای از بلایای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی و سیاسی بوجود آید. یکی از عواملی که در حال حاضر باعث تخریب مراتع و پوشش گیاهی خاک می شود افزایش روز افزون فشار دام بر مراتع است که دولت برای رفع آن طرحها یی را به اجرا درآورده است. اسکان و تغییر شیوه انجام شده نشان می دهد ساماندهی جامعه عشایری در کاهش تعداد دام وابسته به مراتع مؤثر بوده است. ترویج استفاده از سوخت فسیلی به جای استفاده از هیزم در جامعه عشایری نیز به حفظ مراتع کمک می کند. در این مقاله سعی شده ت أثیر اسکان و ساماندهی جامعه عشایری بر حفظ منابع طبیعی و در نهایت آمایش سرزمین بیان گردد.

کلیدواژه ها:

اسکان عشایر ، آمایش سرزمین ، سوخت فسیلی ، حفاظت خاک