جغرافیا و نقش مدیریت بلایا و مخاطرات محیطی در راستای توسعه پایدار

مخاطرات طبیعی یکی از موانع اصلی توسعه پایدار محسوب میگردند. همواره وقوع آنها به عنوان سدی بر سر راه توسعهاقتصادی، اجتماعی و عمرانی قرار دارد. چنانچه مخاطرات از شدت بیشتری برخوردار باشد، برنامههای توسعه ملی با مشکلاتبیشتری همراه خواهد بود. چرا که بسیاری از تمدنها و جوامع بشری در اثر وقوع مخاطرات طبیعی از بین رفتهاند. انسان با بهره-برداری غیر منطقی وضعیت مدیریت بهره برداری از منابع طبیعی بر تعداد و شدت بلایا افزوده است. با نگاهی به تاریخچه بلایایطبیعی میتوان به این مهم پی برد. افزایش بی رویه جمعیت به عنوان یکی از موانع در استفاده صحیح از منابع طبیعی است. به اینترتیب که افزایش جمعیت بالطبع افزایش نیازهای غذایی (توسعه کشاورزی و دامپروری) سکونتگاهها (توسعه مناطق شهری)،امکانات آموزشی- بهداشتی و تسهیلات رفاهی وغیره را به دنبال دارد که لازمه افزایش این نیازها استفاده غیر اصولی، نا مناسب وبی رویه از ثروتهای طبیعی می باشد در نتیجه پیامدهای ناگوار بلایای طبیعی را سبب می گردد و برنامه ریزی های میان مدت ودراز مدت را به مخاطره می اندازد. تاکنون توافق خاصی برای تعریف بلایای طبیعی نشده است اما بطور سنتی حوادثی که حداقلمنجر به 100 کشته یا خسارات مالی در حد یک میلیون دلار شوند بلایا نامیده می شوند. همچنین تعریفی از یک رابطه کمی بینبزرگی حوادث شدید و میزان دقیق خساراتی که ایجاد می نمایند نیز مشکل است. علت این امر آن است که میزان خسارات واقعیبستگی به بسیاری از فاکتورهای انسانی از قبیل تراکم جمعیت محلی، شرایط اجتماعی تأثیرگذار بر میزان آسیب پذیری مردم دربرابر حادثه و همچنین میزان سرمایه ای که در معرض بلایای طبیعی قرار می گیرند، دارد.

کلیدواژه ها:

بلای طبیعی ، توسعه پایدار ، مخاطرات محیطعی ، منابع طبیعی