ارزیابی قابلیت ها و توانمندیهای گردشگری، در راستای توسعه پایدار (مطالعه موردی: شیراز)

برنامه ریزی گردشگری در مناطق شهری نقش اساسی در توسعه های اقتصادی و اشتغال زایی و در نتیجه توسعه اقتصادی و درآمدزایی یک شهر می تواند داشته باشد. طی دهه های اخیر افزایش نرخ بیکاری و در نتیجه خروج نسل جوان و افراد دارای تحصیلات بالاتر از اجتماعات شده است. در این میان گردشگری نه تنها به عنوان یک ابزار بالقوه برای تغییر این وضعیت بلکه یکی از عناصر جدائی ناپذیر راهبرد توسعه روستایی و در نتیجه توسعه شهری مطرح است و به عنوان یک راهبرد توانمند و دارای مزیت نسبی و پاک می تواند جریانات اقتصادی از جمله کارآفرینی و اشتغال، سرمایه گذاری و جمعیت را به سوی روستاها و نقاط طبیعی بکشاند مطرح می باشد؛ با این رویکرد بارزترین نقش گردشگری در مناطقی چون محور مورد مطالعه می تواند حرکت به سوی توازن و تعادل منطقه ای باشد. لذا شناسایی ظرفیت ها و پتانسیل های مناطق گردشگری و سرمایه گذاری بهینه در این مناطق می تواند باعث توسعه شهرها و در نتیجه اشتغال زایی و مانع مهاجرت به خارج برای درآمد اقتصادی گردد. در این راستا در مقاله حاضر با استفاده از روش های اسنادی و میدانی به بررسی و ارزیابی جاذبه های گردشگری شهر شیراز در راستای توسعه پایدار پرداخته شده است، نتایچ پژوهش حاکی از این است که این شهر بستر مناسبی برای توسعه گردشگری را دارا و با برنامه ریزی دقیق می تواند بستری مناسب برای اشتغال و در نتیه درآمد زایی در شهر شیراز به دست آورد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری شهری ، برنامه ریزی ، توسعه پایدار ، شیراز