تاثیر اقلیم بر معماری شهر اصفهان

طراحان بناهای سنتی دراین سر زمین، با قدرت تفکرو شناخت محیط پیرامونی،خالق بناهای منحصربه فردی بوده اند کهدرآن ها افزون برزیبایی به سودمندی و کارکرد پایدار درمقابل اوضاع نامساعد محیطی نیزتوجه می شد.این موضوع در شهر سازیقدیم ایران نیز مورد توجه بوده، چنان که مکان یابی شهر،چگونگی قرار گیری بناها با توجه به جهت تابش نور خورشید و بادغالب،جهت گسترش شهر، جهت و نوع شکل گیری گذرها و موقعیت میدان های شهربرای هدایت هوا در گذرها و بازارها و خانهها،همه وهمه با توجه به اقلیم جفرافیایی مورد نظر و با دقت فراوان شکل گرفته اند.طراحان شهر اصفهان، نگین معماری سنتی ایرانی نیزبه این عوامل بی توجه نبوده اند و تمام تلاش خود را به کاربسته اند تابا هنرمندی هرچه تمام تر، همامنگی لازم را میان طبیعت منطقه و بناهای شهر به وجود آورند و در این راستا به نحوی شایستهتوانسته اند از انرژی پایدار طبیعت همچون نور، باد و...، وعناصر اصلی مانند آب، خاک و گیاه به بهترین شیوه بهره برداری کنند وآن ها را تحت کنترل خود گیرند. این نوشتار بر آن است که به اختصار به معرفی عناصر ویژه ی معماری اقلیم گرم وخشکبپردازد، و تا جای ممکن نمونه های موجود این رویکرد در معماری اصفهان را معرفی نماید.

کلیدواژه ها:

اصفهان ، تقسیمات اقلیمی ، جبهه هوا ، گرم و خشک ، رطوبت ، معماری