ارزیابی الگو های مکانی محوطه های اشکانی بخش نوبران با استفاده از سیستم مختصات جغرافیایی

بخش نوبران، شهرستان ساوه که در شمال غرب استان مرکزی قرار گرفته ، را می توان حد فاصل سه استان مهم (مرکزی، قزوینو همدان) از دیدگاه باستان شناسی دانست. برپایه مطالعات باستان شناختی انجام شده، بخش نوبران برای جذب جوامع انسانی، ازپتانسیل های جغرافیایی و طبیعی مناسبی برخوردار است. بطوری که در بررسی های باستان شناسی صورت گرفته در سطحمنطقه آثار و شواهد سکونت انسان از دوره نوسنگی تا دوران اسلامی به چشم می خورد. با این وجود، اطلاعات خاصی از کم و کیفباستان شناسی دوره اشکانی منطقه در دست نیست؛ لذا در نوشته حاضر سعی می شود براساس داده های باستان شناسی بدستآمده از بررسی های باستان شناسی سطح نوبران، ضمن توصیف باستان شناسی منطقه در دوره اشکانی به بررسی مؤلفه های مؤثردر شکل گیری و پراکندگی محوطه های اشکانی نوبران را شناسایی، بازسازی و معرفی گردد.

کلیدواژه ها:

بخش نوبران ، الگوهای مکانی ، محوطه های اشکانی ، GIS