کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی (Gis) در تخصیص کاربری زمین (منطقه مورد مطالعه: گرگان و کردکوی)

تخصیص کاربری زمین یکی از مباحث اصلی برنامه ریزی منطقه ای است. برنامه ریزی کابری ها بادید اکولوژیک یا آمایش سرزمینتنها را ه حل منطقی گسستن چرخه فقر جامعه و بحرانهای محیط زیستی و ایجاد بستری لازم برای نیل به توسعه پایداراست. درطول دهه های گذشته، سامانه های اطلاعات جغرافیایی (Gis) به دلیل حجم بالای اطلاعات، پویایی و تغییر پذیری این اطلاعات،توانایی ذخیره و تجزیه و تحلیل دادهها به طورگسترده برای تجزیه وتحلیل مکانی استفاده شده است.تخصیص کاربری چند هدفهروشی است که در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی صورت می گیرد و دارای قابلیت های مناسبی جهت آمایش سرزمین رایانه ایاست. هدف از این مطالعه اجرا و بررسی روش MOLA جهت تخصیص کاربری زمین در شهرستانهای گرگان و کردکوی است.برای این کار در ابتدا به بازدید میدانی و بررسی منطقه پرداخته شد. با توجه به کاربریهای موجود در منطقه، امکانات موجود وعوامل دیگر هفت کاربری جنگلداری، حفاظت، کشاورزی، مرتعداری، آبزی پروری گرمابی، آبزی پروری سردابی، توسعه شهری وروستایی و مرتعداری جهت تخصیص کاربری (آمایش سرزمین) انتخاب شدند. در مرحله بعد به تهیه پارامترهای تاثیر گذار بر رویتناسب هر کدام از کاربریها پرداخته شد. بعد از تهیه نقشه های مورد نیاز اقدام به ارزیابی چند معیاره با روش ترکیب خطی وزندارگردید. سپس از نقشه های تناسب کاربری نقشه های رتبه بندی تهیه و در مرحله بعد میان کاربریها با نظر کارشناسان و مطالعاتپیشن اولویت بندی صورت گرفت و برای هر کاربری وزنی در نظر گرفته شد. با توجه به سیاستهای کلی منطقه، ویژگی های بومشناختی و عوامل دیگر میزان مساحت مورد نیاز برای هر کاربری به دست آمد و فرآیند MOLA اجرا گردید. این کار چندین بارتکرار شد و در نهایت نقشه تخصیص کاربری زمین تهیه گردید. با توجه به توان کاربریها و عوامل در نظر گرفته شده نتایج نشاندهنده جانمایی صحیح کاربریها در سطح منطقه است.

کلیدواژه ها:

تخصیص کاربری زمین ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، MOLA ، آمایش سرزمین ، تناسب کاربری