سنجش میزان توسعه یافتگی روستاهای استان بوشهر

بررسی و شناخت وضعیت روستاها ، قابلیت ها و تنگناهای آن در برنامه ریزی ناحیه ای از اهمیت بسزایی برخوردار است.امروزه آگاهی از نقاط ضعف و قوت نواحی ، نوعی ضرورت جهت ارائه طرح ها و برنامه ها محسوب می شود . به طوریکه استفاده از شاخص های اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، بهداشتی و غیره می تواند عاملی در جهت رفع مشکلات براینیل به رفاه اقتصادی و سلامت اجتماعی جهت رسیدن به توسعه باشد . بدین منظور هدف کلی از این مطالعه ارزیابیدرجه توسعه یافتگی روستاهای استان بوشهر به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه با استفاده از آمار و اطلاعاتمربوط به سرشماری سال 1385 می باشد . برای ارزیابی ، از مدل تاپسیس با انتخاب 16 متغیر در قالب شاخص هایآموزشی ، بهداشت و درمان ، خدمات رفاهی و زیربنایی ، اجتماعی و کالبدی استفاده شده و در نهایت ، دشتستان از نظرسطح توسعه یافتگی رتبه بالا و جم رتبه آخر را دارد . نتایج این پژوهش نشان دهنده عدم توزیع مناسب امکانات وخدمات در روستاهای استان می باشد.

کلیدواژه ها:

سطح توسعه یافتگی ، رفاه اقتصادی مدل تاپسیس ، شاخص ، استان بوشهر