بررسی تاثیر عوامل اقلیمی برگردشگری روستایی در استان خوزستان با استفاده از شاخص TCI

امروزه توسعه پایدار روستایی از جنبه های مختلف یکی از مهم ترین اهداف برنامه ریزان ومجریان کشوری است. و به عنوانعاملی موثر برای افزایش جایگاه روستاییان در کشور می باشد. یکی از راهکارهایی که در سالهای اخیر در بیشتر کشورها موردتوجه قرار گرفته است موضوع توسعه صنعت گردشگری در محیط روستا می باشد. بنابراین هدف اصلی این تحقیق سعی درنشان دادن اهمیت آب وهوا وروابط بین آب وهوا وتوریسم در رابطه با توسعه وپیشرفت جوامع روستایی در روستاهای استانخوزستان می باشد. بدین منظور ابتدا داده های اقلیمی یازده ایستگاه اقلیمی که مجاورت بیشتری با روستاها داشته اند، ویادرون روستاها بوده اند در شهر های اهواز، ابادان، خرمشهر، ایذه، دزفول، بهبهان، اندیمشک، شوش، شوشتر،مسجد سلیمان وباغملک را انتخاب وداده های آنها اخذ شده است. و به منظور مطالعه دقیق تر روستاها در دو تحلیل به کار گرفته شده اند. درتحلیل اول با توجه به داده های اقلیمی با استفاده از روش خوشه بندی، استان خوزستان به سه ناحیه ی دمایی شامل ناحیهگرم وخشک، گرم ومرطوب وبارشمند تقسیم شده است. و در تحلیل دوم با تو جه به شاخص آب وهوای توریسم TCI هرکداماز این نواحی اقلیمی روستاهایی را درون خود جای داده اند که به علت متفاوت بودن آب وهوای خود با همدیگر در فصلیمتفاوت شرایط مناسب اقلیمی گردشگری را دارا می باشد. بنا براین می توان نتیجه گرفت که روستاهای استان خوزستان باتوجه به اقلیم متفاوتی که دارند در تمام طول سال توانایی جذب توریست را دارا می باشند. روش تحقیق در این مقالهتوصیفی تحلیلی وروش گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ایی ومیدانی بوده است. وداده های مربوط به آن از سازمانهای؛هواشناسی، توریست وگردشگری استان، منابع طبیعی، سایت های مرتبط با این سازمان ها و مصاحبه حضوری باکارشناسان این سازمان ها و اهالی روستا بوده است.

کلیدواژه ها:

آب وهوا ، توریسم ، توسعه گردشگری روستایی ، TCI ، تخلیل خوشه ایی