تأثیر معماری پایدار در کاهش مصرف انرژی فسیلی

رشد علم و فن آوری در جهان امروز، روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بوددگرگ ون کرده وشناخت منابع انرژی های جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعی بشر به وجود آورد. بهدلیل ایجاد بحران انرژی دهه 70 در جهان، پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر و همچنیین افزایش آلودگیمحیط زیست به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مخصوصاً در بخش ساختمان که40 درصد از مصرف انرژی را در کشور به خود اختصاص داده است، مورد توجه قرار گرفته است.در یک تعریف کلی انرژی تجدید پذیر عبارت از:" هر نوع انرژی است که بدون آن که مخازن تأمین کننده آن رو به زوالروند مورد استفاده قرار گیرند که شامل انرژی خورشیدی ، باد ،زمین گرمایی ، و انرژی آبی می باشد." تداوم و استمرارمفاهیم و اندیشه های عالی معماری پایدار، گویای وجود تفکر پایدار و بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر در معماری است.در این پژوهش سعی شده است ضمن شناسایی اصول معماری پایدار و همچنین انرژی های تجدیدپذیر، به ارائه راهکارعملی برای استفاده از این انرژی ها در طراحی معماری و بهینه کردن مصرف انرژی های فسیلی، منجر شود.طی این پژوهش که راهکارهای عملی استفاده از انرژی های تجدید پذیر و استفاده از اصول و مبانی طراحی معماریپایدار مورد مطالعه قرار گرفت می توان به این نتیجه رسید که با این مبانی و اصول می توان توزیع انرژی در تمام مناطقو حتی مناطق دوردست به صورت کم هزینه انجام شود و کم ترین آسیب به محیط زیست وارد شود و به میزان قابلتوجهی کاهش مصرف انرژی فسیلی را در پی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، کاهش مصرف انرژی فسیلی ، انرژی تجدیدپذیر ، توسعه پایدار ، حفاظت محیط زیست ، منابع انرژی تجدیدپذیر