سنجش کیفیت محیط سکونت شهری بر اساس ادراک ذهنی شهروندان نمونه موردی: منطقه 1 اسلامشهر

بروز بحران های محیطی در شهرها به عنوان یکی از مسائل اساسی مطرح برای مدیران شهری در برخورد روزانه با آحاد جامعهتبدیل به یک مسئله اجتماعی شده است. نقش فزاینده ی کیفیت محیط شهری به عنوان مهمترین سکونتگاه انسانی، ناظر بر لزومبررسی شرایط محیط است. گروه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سنی و ... جامعه شهری به تناسب نوع بینش و هنجارهای خودممکن است معیارهای متفاوتی را برای انتخاب محل زندگی و فعالیت و همچنین برای رضایت مندی از کیفیت محیط سکونت خودبرگزیند. پژوهش حاضر در صدد است تا با بررسی سطح رضایت مندی گروه های سنی مختلف ساکن منطقه 1 اسلامشهر از شرایطمحیط سکونتشان به تبیین «کیفیت محیط سکونت شهری» در این منطقه بپردازد. نگارنده بر اساس روش تحقیق توصیفی همبستگی و تحلیل رگرسیونی، از طریق مطالعه اسنادی و بررسی کتابخانه ای، درصددشناسائی متغییرهای موثر بر مسئله و تدوین مدل نظری مبتنی بر ادراک ذهنی شهروندان از کیفیت محیط سکونت شانبرآمده است. مدل نظری حاصل از مطالعه مبانی نظری پژوهش، به روش کل به جزء (بالا به پایین) و در یک ساختار سلسله مراتبیمتشکل از شاخص ها و زیرشاخص هایی در سه سطح ساختاربندی شده است. معیارهای سطح آخر در جریان کار پیمایشی پژوهش،مبنای تنظیم پرسشنامه تحقیق قرار گرفته و بر اساس میزان رضایت مندی یا نارضایتی ساکنان محیط امتیازدهی شده اند.سطح کیفی سکونت در منطقه 1 اسلامشهر بر اساس تحلیل های آماری صورت گرفته بوسیله نرم افزار spss بر 140 پرسش نامه ی تکمیل شده برابر با 2.79 در طیف لی کرت (5>؛x؛>1) و با توجه به میانگین فرضی (3)، در حد کمتر از متوسط ارزیابی شد. در این میان ضریب اهمیت ابعاد مدیریتی کیفیت محله مسکونی، بالاترین امتیاز را به خود اختصاص داد. همچنین وجود رابطه معنادار (p<0.05) بین معیارها و جزء معیارهای واقع در سطوح مختلف مدل با متغیر وابسته کیفیت محیط سکونت تایید شد.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، کیفیت محیط ، محیط سکونت ، ادراک ذهنی ، اسلامشهر