تبیین ارتباط بین تعارض زناشویی و نگرش به خیانت در ازدواج و نقش آن در پیشرفت تحصیلی

پژوهش حاضر به منظور بررسی و تبیین ارتباط بین تعارض زناشویی و نگرش به خیانت در ازدواج و نقش آن در پیشرفت تحصیلی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش توصیفی شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز مشهد بوده است. حجم کل نمونه با استفاده از فرمول کوکران، ۳۷۰ نفر تعیین شد. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس تعارض زناشویی کنزاس و مقیاس نگرش به خیانت زناشویی مارک واتلی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری MANOVA و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متغیر تعارض زناشویی با نگرش به خیانت در ازدواج رابطه مثبت و معناداری برقرار است. همچنین بین مؤلفه های تعارض زناشویی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. متغیرهای برنامه سازی، بحث و مجادله، مذاکره، از متغیر تعارض زناشویی متغیرهایی بودند که پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی می کردند. هر سه مرحله که از طریق مؤلفه های برنامه سازی، بحث و مجادله و مذاکره به پیش بینی نمرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان می پردازد از لحاظ آماری معنادار است و می توان گفت که با اضافه کردن مؤلفه های بحث و مجادله و مذاکره از متغیر تعارض زناشویی قدرت تبیین کنندگی مدل افزایش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

تعارض زناشویی ، نگرش نسبت به خیانت ، پیشرفت تحصیلی