عوامل جامعه شناختی هویت درخاورمیانه بزرگ

مفهوم هویت از جمله مفاهیم عمده حوزه علوم سیاسی است که متعاقب پایان جنگ جهانی دوم در چارچوب مطالعات توسعه و نوسازی کشورهای جهان سوم مورد طرح و ارزیابی قرار گرفت .بی تردید هویت یک ملت موضوعی در قلمرو جغرافیای سیاسی و نیز مربوط به چگونگی پیدایش و بقای آن است .احساس تعلق داشتن فرد در جامعه به یک محیط جغرافیایی ویژه، فرهنگ و ایده و ارزش های اسلامی ، هویتی ویژه به فرد و جامعه پیرامونی وی می بخشد .از ملت به عنوان عنصری هویت بخش تعاریف متفاوتی شامل ازلی پنداشتن ، اعتباری دانستن و تصنعی بودن ارائه شده است. ملت به گروهی از مردم اطلاق می شود که خود را متمایز از سایر گروه ها یا جوامع می شمارند و خواستار حاکمیت بر سرنوشت خویش هستند. زبان و دین از عناصر مهم هویتی ملت ها برشمرده می شوند. هر چند رنان دین را برای تشکیل ملت و یا هویتی مشترک ناکافی دانسته و می گوید که دین و مذهب مسئله ای فردی شده است و به وجدان هرکس مربوط می شود . برخی معتقدند ملت و هویت ملی برساخت. روایت های سازه انگارانه است که در آن ملت ها با به یاد آوردن خاطرات تداوم می یابند و درک آنان از هویتشان بر اساس روایت هایی ساخته می شود که بوسیله خاطره بر انگیخته می شوند. این پژوهش به دنبال بررسی این مساله میباشد که بدون در نظر گرفتن عنصر هویت نمی توان طرحی ساخته شده در کشورهای غربی را در منطقه خاورمیانه پیاده نمود.

کلیدواژه ها:

هویت.خاورمیانه.جامعه شناختی.ملت.جوامع