بررسی رابطه بین فرایندهای برنامه ریزی استراتژیک، انعطاف پذیری برنامه ریزی و عملکرد شرکت با در نظرگرفتن نقش میانجی نوآوری

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین فرایندهای برنامهریزی استراتژیک، انعطاف پذیری برنامهریزی و عملکرد شرکت با درنظرگرفتننقش میانجی نوآوری می پردازد. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش و شیوه پژوهش توصیفی- تحلیلی به شیوه پیمایشی و از نوع همبستگی به شمار می رود. از روش کتابخانه ای در تدوین مبانی نگری و در مرحله بررسی میدانی از پرسشنامه استاندارد بومی سازیشده استفاده گردیده است که در بحث فرایند برنامه ریزی استراتژیک از پرسشنامه استاندارد بریوز و هانت (1999)، در بحثانعطاف پذیری برنامه ریزی از پرسشنامه استاندارد دیبرل و تریج (2008)، در بحث نوآوری و عملکرد شرکت از پرسشنامه استاندارد دیبرلو همکاران (2014) استفاده شده است، روایی و پایایی پرسشنامه نیزبه ترتیب از طریق آزمون های KMO و آلفای کرونباخ (0/886) بهتأیید رسیده است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران ارشد، میانی و عملیاتی در واحدهای مختلف و همجنین کارشناسان قسمت هایمختلف اعم از تولید، برنامه ریزی و مهندسی، تحقیقات و ... شرکت نخ تایرصبا در سال 1394 می باشد و از روش تصادفی ساده جهتجمع آوری نمونه آماری بهره گرفته شده و برای تعیین حجم آن نیز فرمول کوتران مورد استفاده قرار گرفته است که تعداد نمونه ها 76نفر می باشد. همچنین در تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی متناسب، با استفاده از نرم افزارهای SPSS 21 و LISREL 8.8 بهره گرفته شده است.نتایج پژوهش نشان دادند که فرایند برنامه ریزی استراتژیک بر انعطاف پرپذیری برنامه ریزیتأثیر مثبت و معناداری می گذارد. تأثیر مثبت و معنادار فرایند برنامه ریزی استراتژیک و انعطاف پذیری برنامه ریزی بر نوآوری و عملکردشرکت به تأیید رسید. همچنین این نتایج نشان داد که بین فرایند برنامه ریزی استراتژیک و انعطاف پذیری برنامه ریزی با عملکرد شرکتبواسطه نوآوری، رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد.