تعیین مدول تغییرشکل پذیری توده سنگ با استفاده از روابط تجربی برمبنای امتیاز توده سنگ

تعیین پارامترهای مقاومتی مناسب به منظور استفاده در طراحی سازه های سنگی بستگی به نوع سازه، شرایط بارگذاری و خصوصیات سنگ در فضای تحمل بار دارد . شناخت خصوصیات تغییرشکل پذیری توده سنگی جهت طراحی سازه های که در آن یا بر روی آن بنا می کنیم از ضروریتهای طراحی اینگونه سازه ها محسوب می شود . توده سنگ شکسته به طور قابل توجهی مقاومت پایین تری نسبت به سنگ بکر دارد و به ندرت ممکن است تست های آزمایشگاهی را روی سنگ شکسته انجام دهند؛ چراکه به دست آوردن نمونه های دست نخورده که به اندازه کافی بزرگ باشند، مشکل است . در ساختگاه سدها و بناهای آبی، آزمایشهای مختلفی نظیر دیلاتومتری، جک صفحه ای و . . . برای تخمین مدول تغییرشکل پذیری توده سنگ انجام می گیرند . مدول های توده سنگ به ساختار زمین شناسی و سایز و اندازه نمونه مورد آزمایش بستگی دارد . با توجه به هزینه بالای انجام آزمایشها و آماده سازی شرایط اجرا در مقیاس برجا، ارتباط تجربی بین میزان نسبت امتیاز طبقه بندی توده سنگ RMR و مدول های توده سنگ برجا اولین بار توسط بنیاوسکی مورد توجه قرار گرفت . با توجه با روابط ارائه شده و با استفاده از امتیاز توده سنگ، تخمینهایی جهت تخمین مدول تغییر شکل برای استفاده در مراحل مطالعاتی مورد توجه قرار می گیرد . در تحقیق حاضرکارایی چندین رابطه معروف تخمینگر مدول تغییرشکل پذیری توده سنگ برای نتایج ثبت شده مقدار RMR و آزمایشهای برجا در ساختگاه های آق چای، سیاه بیشه و گتوند مورد بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

مدول تغییر شکل پذیری ، طبقه بندی توده سنگ ، دیلاتومتری ، آزمایشهای برجا