ارزیابی روش های سنتی تزریق دوغاب های پایه سیمانی و روش عدد شدت تزریق G.I.N در تقویت توده سنگ ها مطالعه موردی سد بتنی دو قوسی شهید رجایی)

طراحی و ساخت سدهای بزرگ در کشورمان امروزه به دست مهندسان داخلی انجام م یشود اما در برخی از زمین هها از جمله طراحی و اجرای ب هسازی زمین شامل عملیات تزریق و پرده آ ببند گاه خالی از اشکالات فنی نیست و این امری طبیعی استزیرا تجربه چنین کارهای مهندسی چند سالی بیش نیست که به اتکای مهندسان ایرانی انجام م یشود. تزریق دوغاب سیمانی به منظور آ ببندی و تحکیم سنگ پی سدها از جمله رو شهای مفید در ب هسازی ساختگا ههای مختلف است که باعث جلوگیری ازفرار آب و افزایش مقاومت پی سنگی م یشود. ایجاد پرده آ ببند و عملیات تزریق در پی یک سد مستلزم صرف هزینه و وقتبالایی است در نتیجه انتخاب روش تزریق مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. در بسیاری از موارد انتخاب درست رو شهای فنی با توجه به مسائل پیچیده و شرایط ویژه هر سد، ن هتنها حل مساله موجود را در پی خواهد داشت بلکهصرف هجویی در مصالح موردنیاز، زمان و هزینه را نیز به همراه دارد و موجب رونق اقتصادی گستره طرح و در نهایت تاثیراساسی در اقتصاد ملی کشور م یشود. هدف این مقاله ارزیابی رو شهای سنتی تزریق دوغا بهای پایه سیمانی و روش عدد شدت تزریق (G.I.N و مقایسه آ نها با هم جهت انتخاب روش بهینه است. در این راستا تعاریف مرتبط با هر روش بیان شده جهت تبیین بهتر مساله یک مطالعه موردی ارائه شده است. در انتها نیز پس از بررسی جنب ههای هر دو روش نتیج هگیری فنی و اقتصادی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

روش سنتی تزریق ، روش عدد شدت تزریق ، تقویت تود هسنگ ، سد بتنی دو قوسی