پهنه بندی خشکسالی با استفاده از GIS (مطالعه موردی دشت قزوین)

امروزه GIS یکی از علوم مفید و کارا در اغلب بررسی های محیطی از جمله بررسی های مرتبط با سیل، رواناب ها، زمانهای مختلف، مطالعات اقلیم شناسی و نیز خشکسالی ها می باشد. خشکسالی از جمله پدیده های محیطی و بخش جدایی ناپذیر تغییرات اقلیمی است که ممکن است در هر منطقه ای رخ دهد و باعث کمبود آب گردد. عدم تعیین دقیق زمان شروع و خاتمه خشکسالی، وسعت جغرافیایی آن، تاثیر تدریجی خشکسالی طی یک دوره نسبتا طولانی از جمله ویژگی های خشکسالی می باشد که آن را از بلایای طبیعی متمایز می نماید. بنابراین تحقیق و مطالعه دراین زمینه بسیار ضروری است. تعیین شاخصهایی که بتوان براساس آنتحلیلی از میزان شدت و تداوم خشکسالی در آن منطقه ارائه نمود یکی از اقدامات مهم و اساسی در مطالعه و ارزیابی خشکسالی می باشد. به منظور پایش خشکسالی از سوی محققین در سراسر دنیا روشهای مختلفی ارائه شده است در نهایت ایستگاهها با طور دوره آماری بیش از 30 سال جهت محاسبه شاخص SPI در چند مقیاس زمانی استفاده شد و پس از محاسبه شاخص بارش استاندارد استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) خشکسالی در منطقه پهنه بندی گردید و در واقع برای رسیدن به هدف اصلی تحقیق که بررسی و تعیین نقاط با ریسک بالای خشکسالی بود به نقش سیستم اطلاعاتی جغرافیایی و کارا بودن آن در مسائل مرتبط با خشکسالی پرداخته شد. نقشه پراکنش خشکسالی در استان به ازای چنددوره بازگشت ترسیم و بدین ترتیب نواحی با ریسک بالای خشکسالی مشخص شد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، خشکسالی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، دشت قزوین