زمان و مکان قراردادهای منعقده توسط سامانه های هوشمند در حقوق ایران

امروزه سرعت حیرت آور و کاهش قابل ملاحظه هزینه ها در استفاده از سامانه های هوشمند برای انعقاد قرارداد، ضرورت پرداختن به این موضوع را بیش از پیش محسوس کرده است. بررسی ویژگی تجارت الکترونیک و تاثیر آن در ارکان اساسی تشکیل قرارداد من الجمله زمان و مکان قرارداد منعقده توسط سامانه های هوشمند از مباحث ضروری ورود به دنیای تجارت در فضای مجازی است. تغییر فضایی انعقاد قرارداد از صورت حضوری و فیزیکی به صورت مجازی و الکترونیکی باعث مطرح شدن این سوال است که آیا زمان و مکان قراردادهایی که بصورت مجازی توسط سامانه های هوشمند منعقد می شود تابع قواعدی است که در معامله سنتی (حضوری و فیزیکی) رعایت می شود؟ مقاله حاضر درصدد است تا با بررسی قوانین و قواعد عمومی حاکم بر مسئله راه حلی علمی و عملی ارائه نماید

کلیدواژه ها:

سامانه هوشمند ، زمان و مکان تشکیل عقد ، نظریه اعلام قبول ، نظریه ارسال قبول ، نظریه وصول ، نظریه اطلاع