بررسی مدیح نبوی عبدالرحیم برعی

پیامبر گرامی اسلام(ص)، سرور جهانیان، چراغ هدایت و راهنمای بشر بوده است. با نگاهی به دیوان های شعری اکثر شاعران مسلمان می توان به وضوح مشاهده نمود که شاعران، اکثر دیوان یا حداقل قصایدی را به وصف عظمت و شکوه و نیز به مدح پیامبر (ص) اختصاص داده اند. شاعران عرب زبان در این راه کوتاهی نکرده و به وصف مقام شامخ و شخصیت والای ایشان پرداخته اند. عبدالرحیم برعی، شاعر یمنی، یکی از این شاعران توانمند می باشد که دیوان شعری خود را به وصف و مدح نبوی اختصاص داده است. از جمله مواردی که شاعر بدان اشاره نموده می توان به عظمت و اخلاق پیامبر(ص)، امی بودن ایشان، معجزات آن حضرت ، معراج و خروج از مکه و مهاجرت به مدینه اشاره کرد. خبر از آمدن پیامبر(ص) توسط پیامبران پیشین(علیهم السلام)، برتری پیامبر(ص) بر سایر پیامبران و اینکه پیامبر(ص) صاحب حوض کوثر است، نیز از سایر مواردی است که شاعر در شعر خویش بدان اشاره نموده است. نویسندگان این پژوهش برآنند که با بررسی و تبیین این دیوان، ابیاتی را که به ذات والای نبوی اشاره نموده استخراج کرده و با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی به بیان ارادت خاص شاعر به مقام حضرت ختمی مرتبت(ص) بپردازند

کلیدواژه ها:

پیامبر(ص) ، عبدالرحیم برعی ، دیوان ، مدح نبوی