نماز و نیایش در شعر الهی نامه و منطق الطیر عطار

نماز و نیایش، تسبیح حق و حرکت به سوی نور مطلق و ذکر و یاد تنها یگانه مطلق است که انسان با خضوع و خشوع،تضرع و زاری، سر نیاز خویش را در برابر ذات بی انتهای حق تعالی باز می گوید. عطار از جمله عارفانی است که در آثارش یعنی دو منظومه الهی نامه و منطق الطیر به بیان مفاهیم نیایش در قالب حکایت و تمثیل پرداخته است. آن چه مورد توجه و عنایت ویژه ی عطار واقع شده است، دعاست و هدف او این است که مردم را به هر مناسبتی که باشد متوجه خدا و نیایش به او کند و از تعالیم اخلاقی و انسانی در نگذرد. این مقاله که در راستای معرفی نیایش و نماز که از مصداق های نیایش است در منظومه های مذکور می باشد، به موضوعاتی مانند معنای نماز، آثار نماز، اهمیت نماز، شیوه نیایش، آداب نیایش و ... در برابر حق تعالی می پردازد و مضامین چند حکایت از عطار را مورد بررسی قرار می دهد

کلیدواژه ها:

عطار ، الهی نامه ، منطق الطیر ، نماز ، نیایش