بررسی رابطه بین خودکارآمدی والدین و کفایت اجتماعی فرزندان

پیوند والدین و فرزندان از موارد مهمی است که سال ها نظر صاحب نظران و کارشناسان را خصوصا در حوزه آموزش و پرورش به خود جلب کرده است . خانواده نخستین جایی است که درآن کودک با پیرامون خود پیوند می سازد و به هنجارهای اجتماعی ازجمله ، کفایت اجتماعی دست می یابد، کفایت اجتماعی یکی از سازه های اصلی بهداشت روان است و یکی از عوامل تاثیرگذار بر شکل گیری کفایت اجتماعی، خانواده و عملکرد آن می باشد . لذا این امر محقق را برآن داشت که به موضوعی پیرامون همین امر ، با عنوان بررسی رابطه بین خودکارآمدی والدین و کفایت اجتماعی فرزندان بپردازد . با توجه به هدف ذکر شده محقق فقط به توصیف وضع موجود می پردازد و بدون دستکاری یا کنترل متغیرها ، رابطه ی بین دو متغیر خودکارآمدی والدین و کفایت اجتماعی فرزندان را مورد مطالعه قرار می دهد . تحقیق حاضر ازنوع تحقیقات همبستگی می باشد.در این تحقیق برای جمع آوری داده ها از دو پرسش نامه خودکارآمدی شرر و کفایت اجتماعی فلنراستفاده شده است. جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهر زیراب در سال 93 تشکیل می دهند . برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از نمونه ها، از روشهای آمار توصیفی واستنباطی استفاده شده است و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، از نرم افزارspss استفاده گردیده است با توجه به اینکه آزمون فرضیه ها عمدتاً مستلزم تحلیل همبستگی پاسخ های افراد است و متغیرهای مورد بررسی از نوع فاصله ای هستند، برای آزمون فرضیه ها به طور عمده، از روش همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. در نهایت نتایج حاصل از فرضیه ها نشان داد : بین خودکارآمدی والدین و کفایت اجتماعی فرزندان همبستگی معنادار و مثبتی وجود دارد . همچنین نشان داده شد فرزندان والدینی که سطح تحصیلات بالایی دارند ، از کفایت اجتماعی بالاتری برخوردار می باشند. در زمینه جنسیت نیز نشان داده شد میزان کفایت اجتماعی فرزندان دختر بیش از فرزندان پسر می باشد

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی والدین ، کفایت اجتماعی فرزندان ، جنسیت ، تحصیلات