بررسی ادب ضمایر در متون کهن
محل انتشار: کنگره ملی پژوهش های کاربردی علوم انسانی اسلامی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 951
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCIHAS01_173
تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1394
چکیده مقاله:
این پژوهش بر آن است تا بر اساس نظریهی ادب براون و لوینسون 1391 ( و لیکاف) 1311 پس از ارائه تعاریفی اجمالی ازمفاهیم کلیدی این نظریه ها، به این پرسش پاسخ دهد که در متون کهن فارسی، گفتمان مؤدبانه با توجه ویژه به کاربرد ضمایر جمع و افعال احترام آمیزدر خطاب به دوم شخص مفرد چگونه بوده است؟ پیکره مورد مطالعه در این پژوهش نمونه های نظم در آثار سعدی، حافظ، مولوی و بیدل دهلوی، و نمونه های نثر در بهارستان جامی، کلیله و دمنه و کشف المحجوب است که به طور تصادفی انتخاب شده است. به علاوه، گفتمان مودبانه در تاریخ بیهقی نیز مورد بررسی قرارگرفته است. مطالعه سیر تحول ادب در آیینه ادبیات فارسی می تواند نمایانگر وضعیت جامعه هر دوران باشد. نتایج پژوهش حاکی ازاین است که در زبان فارسی ضمایرجمع و افعال احترام آمیز در خطاب به دوم شخص مفرد از دیرباز به کار می رفته است. در متن تاریخ بیهقی که متنی اساسا روایی است و مخاطبانی ثابت دارد کاربرد ضمایرشخصی در مقام ادب به چشم نمی خورد. اما این متن سرشار از فعلها وعبارتهای اسمی حاکی از فروتنی، یا به تعبیری خوار خویشتنی است که شرح مشخصه های ادب این اثر در مقاله به طور مشروح به آن - پرداخته خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پروانه احمدی
دانشجوی کارشناسی ارشدرشته آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دانشگاه شهید بهشتی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :