تحلیل مفهوم سکونت در فرهنگ و هویت ایرانی-اسلامی

در چند دهه گذشته شهر های ایران به واسطه تغییر شیوه سکونت دچار دگرگونی های فراوان گشته است. در شرایطی که زندگی بشر هر روز بیشتر و بیشتر در مادیگرایی فرو میرود سکونت نیز از مفهوم کیفی خود دور میشود. زمانی در هویتیابی و تعلقات مکانی ساکنین، مفهوم سکونت و انواع سکونتگاهها، عامل قابل توجهی بود ولی کمکم اهمیت کیفی و غیر مادی خود را از دست داد. به قولی سکونت چیزی جز داشتن سقفی بالای سر و چند متر زمینی زیر پا نیست. این تعریف نشاندهنده دور شدن از کیفیت و مطلوبیت فضاهای سکونتی و توجه صرف بر بعد مادی سکونت است.از آنجا که روش این تحقیق اسنادی میباشد پس از بررسی مقالات وکتاب های مختلف نتایج این بررسیات نشان دهنده ی این است که معماری وشهرسازی امروزه ایران کاملا تقلیدی از نوع معماری کشور های غربی میباشد که با ارزشها وفرهنگ ما کاملا بیگانه ومخالف میباشد بنابراین برای رسیدن به مسکن وسکونت ایرانی واسلامی ما باید از اشارات وسفارشات قرآن وفرهنگ غنی کشور برای برنامه ریزی در این مورد استفاده کنیم وطوری باشد که بیشتر از مصالح بومی که با شرایط مناطق همخوانی دارند استفاده کنیم.

کلیدواژه ها:

خانه ، معماری ، سکونت ، فرهنگ ، هویت