مناسب سازی مبلمان شهری برای افراد کم توان جهت دسترسی به کاربری های اداری(مطالعه موردی: منطقه دو شهر رشت)
محل انتشار: همایش ملی معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,017
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCIIAU01_152
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1394
چکیده مقاله:
محدودیت فضاهای حرکتی برای افراد کم توان، بی توجهی مدیریت شهری به نیازهای آنها، دسترسی ضعیف به خدمات عمومی درسطح معابر، نامناسب بودن بسیاری از کاربری های شهری و توسعه ناهماهنگ بعضی از خدمات مرتبط با افراد کم توان از مسایلی است که جامعه معلولین را از تساوی فرصت ها و دسترسی آزادانه به انواع خدمات شهری محروم می سازد. با توجه به اینکه در شهر رشت تعداد افراد کم توان (معلولین و نابینایان ) شناسایی شده طبق آمار سال 1390 حدود 18000 نفر می باشد که 4000 نفر آنها تحت پوشش سازمان بهزیستی می باشند، لذا سازگار ساختن محیط شهری با نیازهای این افراد ضرورتی حیاتی است. هدف تحقیق مناسب سازی مبلمان شهری برای افراد کم توان از جهت کیفیت و کمیت تجهیزات و مبلمان شهری موجود در منطقه دو شهر رشت و بررسی مشکلات کلی مبلمان شهری در این راستا است. جامعه آماری از نظر مکانی، منطقه دو شهر رشت با وسعتی برابر 675 هکتار، و با جمعیت 123،599 نفر، حدود 20 درصد از جمعیت شهر رشت را در بر می گیرد. در تحقیق پیش رو با توجه به آمار جامعه هدف یعنی افراد کم توان (معلولین و جانبازان)، برای محاسبه حجم نمونه از جدول مورگان استفاده و این میزان 384 نفر برآورد گردیده است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه اجرای آن پیمایشی است. ابزار تحقیق نیز پرسشنامه محقق ساخته و چک لیست محقق ساخته با عنوان چک لیست وضعیت کلی وضعیت مناسب سازی محیط های شهری برای استفاده جانبازان و معلولین و روش نمونه گیری، به صورت تصادفی ساده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که هر چقدر دسترسی افراد کم توان به خدمات عمومی بهتر صورت گیرد و تسهیلات بیشتری در این جهت فراهم آید، به همان نسبت مشارکت و حضور افراد کم توان در انواع فعالیت های اجتماعی افزایش می یابد. به عبارت دیگر یکی از موانع اصلی عدم حضور افراد کم توان در مناسبات اجتماعی شهر عدم برابری فرصت های اجتماعی برای آنها است. در عین حال هر چقدر فضاهای عمومی و خدماتی، بر اساس استانداردها و ضوابط، مناسب سازی گردد؛ به همان نسبت دسترسی به امکانات عمومی برای افراد کم توان نیز افزایش می یابد. یعنی عدم مناسب سازی فضاهای عمومی جهت افراد کم توان رابطه مستقیمی با میزان بهره برداری آنها از خدمات اجتماعی و اقتصادی شهر دارد. بنابراین پرداختن و برنامه ریزی به این امور می تواند مدیریت شهری را به تامین نیازهای اساسی معلولین و افراد کم توان رهنمون سازد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدعلی حسینی
دکترای جغرافیا، استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور استان گیلان
لاله یاپیررشتی
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :