بررسی اجمالی فرم در هنر و معماری اسلامی با تاکید بر معماری اسلامی ،ایرانی

دایره احتیاجات بشر تنها به مادیات و عوامل ظاهری منتهی و محدود نمیشود بلکه انواع احتیاجات روحی ومعنوی در زندگی وجود دارد و هنر از این دو قالب به وجود آمده و هنر اصیل حقیقی هنری است که از هر دو جنبه غنی و کامل باشد تجلی زیبایی در قالب محسوس چه در طبیعت وچه در صنعت (هنر) عاری از نظم نیست، هرچند که نظم موجود درآن از دایره معقولات خارج و تا سر حد نامحدودی گسترش و ادامه دارد، اجزاء مادی که در کالبد مادی یا قالب محسوس دور هم جمع شده و قالب محسوس از زیبایی را به وجود آورده اند، تصادفی نبوده؛ بدین معنی که در تحت نظام معینی اجزاء قالب محسوس هنر میتوانند شکل و وضع معینی به خود گرفته و تناسب و همآهنگیهای لازم را برای تجلی یک زیبایی و بیان یک احساس دارا باشند تا یک اثر موزون و منظم به وجود بیاید. بنابراین هنر؛ سخن از ماوراء است، آنچه میباید باشد و نیست. هنر از دیدگاه اسلامی عبارت است از ساخت و پرداخت اشیا بر وفق طبیعتشان، که خود حاوی زیبایی بالقوه است. که چنین امری نیازمند شناخت درستی از نمادگرایی است که به نوعی ترجمه تفکرات جهانشناسی اسلامی در قالب فرمهای معماری است

کلیدواژه ها:

هنراسلامی ، نماد ، ماده ، فرم ، معنا