بررسی مفهوم مسکن در شهر ایرانی - اسلامی

مسکن از دو منظر اصلی همواره مورد توجه بوده است ، یکی به آن دلیل که اصلیترین عنصر شهر است، و دیگر به آن دلیل که مورد نیاز وتوجه همه انسانها در همه مکانها و همه زمانها میباشد. علاوه بر آن به دلیل آن که مسکن (یا خانه) مکان زندگی خانواده است و همچنین به دلیل بار هنری و زیباشناسانه آن، که هر دو بار ارزشی و فرهنگی دارند، توجه به آن و مطالعه در زمینه شناخت ویژگیهای مطلوب مسکن همهگیر بوده است.در کنار مطالب یاد شده باید برای بیان مفهوم مسکن که لازمه هر اجتماعی است به گذشته و تاریخ آن توجه کرد و گذشته هر مملکتی را با علم روز تلفیق کرد تا مسکنی با دوام ، زیبا ، باارزش داشت.به این دلیل که مسکن باید پاسخوگوی نیازهای خانوادهها باشد. تاریخ ایران اسلامی غنی میباشد که باید در همه قرون از آن برای معماری و شهر سازی به خصوص ساخت مسکن در خور و شایستهایران و ایرانی استفاده کرد. هدف این مقاله در پی پاسخ به سؤالاتی است که مطرح شد 1-مسلمانان و ایرانیان چه روشها و فرمهایی را برای مسکن خویش بر میگزیدهاند؟ ، 2. ریزفضاهای مسکن ایرانی – اسلامی در گذشته به چه شکل بوده است ؟ روش تحقیق مورد استفاده ، روشی تحلیلی است که در نهایت نیز با بهرهگیری از روش خلاقانه به ارائه توصیهها منتج خواهد شد در نتیجه تحقیق خانه ها گذشته ایرانی بهترین طرح برای آن زمان بوده است زیرااشاره به درونگرای خانه ها دارد اما معماران امروزی مسکنی با هویت غربی را وارد ایران با هویت و تاریخ غنی میکنند و یا دیگر خبری از معمار آن خانههای با ارزش و در خور ایران و فرهنگ ایرانی نیست تا بتوانیم از تجارب و خاطراتشان استفاده کنیم ارزش ایران و ایرانی را زیر سؤال میبرد

کلیدواژه ها:

معماری ، درونگرایی ، اسلامی ، مسکن