بررسی ویژگیهای معماری کاروانسراهای ایران در دوره صفوی

گستردگی سرزمین ایران و اهمیت داد و ستد ملل باستان و قرارگیری ایران در مسیر جاده پراهمیت ابریشم، منجر به اهمیت راهها و مسیرهای عمده بازرگانی و به تبع آن، ساخت فضاهای استراحتگاهی بین راهی که جنبه های نظامی و تجاری داشت، گردید. جاده ابریشم به عنوان شاهراه حیاتی و اقتصادی، همواره محل گذر و رفت آمد های کاروان های تجارتی از شرق به خصوص چین و هند به طرف مدیترانه و برعکس بوده است. سالها پس از اسلام و با روی کارآمدن حکومتهای ایرانی و ترک در شرق ایران، توجه به احداث کاروانسراها سیر صعودی به خود گرفت و با روی کار آمدن حکومت صفویان در سایه حمایت های شاهان و حکمرانان آنها دوران طلایی ساخت و معماری کاروانسراها آغاز شد. روش تحقیق در مقاله حاضر به روش توصیفی و تحلیلی و مدارک و اسناد مورد استفاده، کتابخانه ای است و در پی شناخت ویژگیهای معماری کاروانسراهای ایران در این دوره تاریخی تدوین شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد، تغییراتی در ساختار کاروانسراهای این دوره نهادینه شده است، این تغییرات در پیمون بندی های کلی ساخت، در بهینه شدن فضاهای داخلی از طریق انتقال و ساماندهی بارانداز فضای اصطبل به کنجها و طراحی متناسب گوشه ها بروز کرده است

کلیدواژه ها:

ویژگیهای معماری ، دوره صفویه ، کاروانسراهای ایران