شناسایی و معرفی شاخصههای پیادهمداری در بازارهای سنتی ایران

پیادهمداری به عنوان یکی از خصایص اصلی شهرهای ایرانی- اسلامی، تأثیر محسوسی در طراحی بازارهای ایرانی دارد.دلیل این تأثیرگذاری نیز کاملاً مشخص است، نقش و کارکرد اصلی بازار در شهرها تجارت و خرید و فروش کالا میباشد که این هدف تنها از طریق حضور یافتن مردم در محیط بازار تحقق مییابد، به همین جهت طراحان با الویت قرار دادن پاسخگویی به نیازهای فیزیولوژیکی و روانی عابران پیاده، به ایجاد فضایی پیادهمحور و پیادهپسند در بازار ایرانی مبادرت ورزیدهاند. استفاده بهینه از نور روز، تهویه طبیعی هوا و مقیاس انسانی محیط بازار تنها بخشی از تمهیدات سازندگان بازار برای تبدیل آن به مکانی مطبوع برای عابران پیاده بود. اما در کنار عناصر کالبدی بازار که تأثیر به سزایی در افزایش کیفیت پیادهمداری بازار داشتند، کارکردهای اجتماعی بازار نظیر تبادل اخبار و اطلاعات نیز در تبدیل بازار به محیطی پیادهمحور نقشی اساسی را ایفا میکردند. ضرورت پژوهش پیرامون موضوع پیادهمحوری بازارها به این دلیل است که با شناسایی نکات ظریف طراحی در بازارها که به پیادهمداری آنها منجر شده، میتوان در مسیر ایجاد ساختارهایی انسانمند در شهرهای امروزی گام برداشت. اطلاعات مقاله از طریق مطالعه منابع کتابخانهای و همچنین برداشتمیدانی از بازارهای ایرانی و با روش تفسیری - تحلیلی صورت پذیرفته است

کلیدواژه ها:

بازارهای ایرانی ، عابر پیاده ، فضاهای شهری ، پیادهمداری