تبیین پیوستنگاری فرهنگی در مدلسازی؛ روش طراحی شهر ایرانی- اسلامی

شهر اسلامی، عبارت است از مجموعهای که از ترکیب عوامل طبیعی، اجتماعی، فضاها و محیط ساخته شده که توسط انسان پدید میآید و جمعیت ساکنی در آن متمرکز شده باشند. ظهور شهر اسلامی، انطباق و همپوشانی سه فضا شامل فضای فکری (جهانبینی)، فضای عملی (فرهنگ) و فضای عینی یا فضای کالبدی (تمدن) است. در فضای شکلدهنده شهر رویکردهای متأثر از جهانبینی در سطح فرهنگی نیازمند راهبردهایی هستند که بستر و فضای تمدنی جامعه را شکل میدهد. در این مقاله نگارندگان با بررسی تطبیقی بین رویکردهای مرتبط با مفهوم شهر اسلامی و مشکلات معماری معاصر، پیشنهاد خود را بر مبنای پیوستنگاری فرهنگی در قالب مدل طراحی زیست - فرهنگی ارائه میدهند. تحقیق در این مقاله تحلیلی - توصیفی و از سمتوسویی کیفی برخوردار است. اهمیت موضوع تحقیق در بروز فشارهایعصبی در جوامع معاصر و نیاز به خلق فضاهای آمیخته با فرهنگ و اعتقادات برای آرامش بیشتر مؤمنین میباشد. دستیابی به اطلاعات در این تحقیق مبتنی بر روشهای مطالعات کتابخانهای و اسنادی صورت پذیرفته و در روند ارایه آن با تجزیه، تحلیل و ترکیب اطلاعات و با روش استدلال منطقی و تحلیلی به ارائه راهکاری نوین در روش طراحی شهر ایرانی - اسلامی پرداخته شده به گونهای که بتوان علاوه بر تدوین روش طراحی به زبانی برای خوانش معماری و شهرسازی اسلامی و مسیری فعال در حرکت پویای تحولات شهر اسلامی دست یافت

کلیدواژه ها:

شهر اسلامی ، ارکان سازنده شهر ، پیوست فرهنگی ، مدل زیست فرهنگی