بررسی میزان پذیرش نظام سلامت الکترونیک در ایران بر اساس مدل TAM و ارائه راهکاری به منظور تسهیل پذیرش آن

توجه فزاینده سازمانها و دولتها به فناوری اطلاعات، ناشی از اهمیت و میزان تاثیر قابل انتظاری است که هم بر محیط عمومی (به طورعام) و هم بر فعالیتهای مختلف سازمانهای مرتبط با سلامت (به طور خاص) می گذارد. در کشورهای پیشرفته و تازه صنعتی شده جهان، استفاده از فناوری اطلاعات در نظام سلامت به لحاظ مزایای آن روز به روز گسترش می یابد، اما کشورهای درحال توسعه را با مشکلات مختلفی مواجه م یسازد. نظام سلامت مبتنی بر فناوری اطلاعات که از این پس آن را نظام سلامت الکترونیک م ینامیم، تغییراتی بنیادین در فرایندهای مرتبط با سلامت، قوانین و مقررات درون سازمانی و مدیریت کلان پدید آورده است. این مقاله پس از معرفی نظام سلامت الکترونیک و مرور گذرای هر یک از حوزه های آن، ضمن بررسی چالش های برپایی نظام سلامت الکترونیک در کشور ایران بر اساس مدل (Technology Acceptance Model)TAM ،راهکاری را به منظور تسهیل استقرار آن در کشورمان با توجه به ساختار فرهنگی، فنی و سازمانی ارائه می دهد و در پایان نکات قابل توجه و مهمی در تصمیم گیری بکارگیری فناوری اطلاعات در سازمانهای مرتبط با نظام سلامت را در ایران بیان می کند. در این مقاله با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق تلاش می کنیم توجه تصمیم گیران و مدیران را به اهمیت سرمایه گذاری منسجم و یکپارچه در فناوری اطلاعات در حوزه سلامت جلب نماییم.