محاسبه شاخص های نگهداری پیشگیرانه با رویکرد برنامه ریزی خطی

امروزه با رشد سریع اتوماسیون و افزایش تعداد ماشین آلات در محیط های صنعتی ، نگهداری و تعمیرات در حفظ قابلیت اطمینان ، کاهش ریسک ، افزایش کیفیت محصولات و در نهایت افزایش بازدهی سازمان سهم به سزایی بر عهده دارد. لذا بکارگیری تکنیک های اثر بخش نگهداری و تعمیرات موجب افزایش ارزش افزوده قابل توجه ای در فعالیت های تولیدی می گردد. در همین راستا شاخص های مختلفی جهت اندازه گیری توانایی سیستم نگهداری پیشگیرانه مطرح گردیده اند. از جمله مهمترین پارامترهای کمی جهت نیل به این اهداف ،قابلیت اطمینان و قابلیت تعمیر پذیری می باشد. معیار MTBF یکی از شاخص های قابلیت اطمینان است که برای پیش بینی و تشخیص زمان تقریبی وقوع خرابی بعدی و متعاقبا برنامه ریزی لازم برای مقابله با آن وانجام تعمیرات پیشگیرانه مورد استفاده قرار می گیرد. وجود توقفات پیش بینی نشده ای که عللی غیر از خرابی تجهیزات دارند و توقفات غیر خرابی نامیده می شوند، در زمان در دسترس بودن دستگاه موثر است و باعث عدم دقت در محاسبه ی MTBF می گردد که بایستی در محاسبه این شاخص مد نظر قرار گیرد. در این مقاله سعی بر آن است تا رویکرد جدیدی برای محاسبه MTBF بر مبنای برنامه ریزی خطی با در نظر گرفتن توقفات غیر خرابی ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

متوسط زمان بین دو خرابی ، قابلیت اطمینان ، نگهداری پیشگیرانه ، میانگین مدت زمان تعمیرات