مقایسه مصرف سموم و کودهای شیمیایی در بین ذرت کاران شهرستانهای اندیمشک، دزفول و شوش

رشد روز افزون جمعیت و نیاز به افزایش تولیدات کشاورزی، سبب افزایش بی رویه مصرف سموم و کودهای شیمیای در بخش کشاورزی شده است. بدون آنکه پیامدهای آنی و طولانی مدت آن بر محیط زیست در نظر گرفته شود. امروزه در کشاورزی پایدار تاکید بر حفظ محیط زیست از طریق کاربرد کودهای آلی و کاهش استفاده از مواد شیمیایی است. کشاورزی پایدار متکی بر روی هایی است که در آن سموم و کودهای شیمیایی به مقدار کم و بهینه استفاده میشود. هدف از مقاله حاضر بررسی میزان مصرف سموم و کودهای شیمیایی بعنوان یکی از نمودهای ناپایداری زیست محیطی در بین ذرت کاران استان خوزستان می باشد. پژوهش با استفاده از روش پیمایش در بین ذرت کاران شهرستانهای اندیمشک، دزفول و شوش انجام شده که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده 370 نفر کشاورز ذرت کار به طور تصادفی انتخاب شدند. نتایج حاصل از تحلیل واریانس نشان داد که ذرت کاران شهرستان شوش در مراحل مختلف کشت ذرت، در مقیاس با ذرت کاران دو شهرستان دیگر از سموم آفت کش و علف کش (ارادیکال) بیشتری استفاده می کنند که این میزان نیز بیش از مقدار توصیه شده از سوی کارشناسان می باشد. از طرف دیگر ذرت کاران شهرستان دزفول از کودهای ازته و فسفات آمونیوم (کودهای پایه) بیشتری در مقایسه با دیگر ذرت کاران استفاده می کنند. همچنین میزان مصرف سموم ارادیکال، لاسو و آترازین در هر سه شهرستان بیش از مقدار توصیه شده می باشد. در پایان مقاله راه کارهایی برای کاهش مصرف سموم و کودهای شیمیایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، مواد شیمیایی ، کشاورزی پایدار ، ذرت کار