نقش تعاونی های تولید روستایی در کشاورزی پایدار

یکی از راهبردهای کشورهای مختلف، اعم از توسعه یافته و توسعه نیافته، برای افزایش کمی و کیفی تولیدات و تامین غذایی بیشتر و نیز دستیابی به پایداری محیط زیست و فائق آمدن بر مشکلاتی نظیر کوچک بودن واحدهای تولید کشاورزی، پراکندگی قطعات زراعی، تخریب محیط زیست و ناپایداری تولید، تعاونی کردن نظام تولید کشاورزی در عرصه های مختلف می باشد. بنابراین توجه به تعاونی ها به عنوان یکی از مظاهر فرهنگ همکاری مشارکت و مساعدت در رفع نیازهای مشترک تعضا و رفع مشکلات و معضلات اجتماعی جامعه و فعالیت های انسانی و رفع موانع توسعه پایدار در جامعه ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق که بر اساس مطالعات کتابخانه ای و بررسی پژوهش های انجام شده درکشور انجام گرفته، روند فعالیت های تعاونی ها در راستای کشاورزی پایدار مورد بررسی قرار می گیرد. یافته ها نشان می دهد که تعاونی های موجود در کشور به دلایلی نظیر کمپود اعتبارات، بنیه مالی ضعیف و سرمایه ناکافی عدم و ناآگاهی کشاورزان، نبود پرسنل کافی و متخصص، کیفیت پایین ماشین آلات و اطلاع رسانی ضعیف در رسیدن به اهداف مورد نظر تا کنون روند چندان موفقیت آمیزی نداشته اند. در پایان مقاله پیشنهادهایی به منظور عملکرد بهینه تعاونی ها در راستای توسعه پایدار ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار کشاورزی ، تعاونی تولید ، محیط زیست ، پراکندگی اراضی ، مشارکت ، آموزش