بررسی پایداری بخش کشاورزی با تاکید بر بهینه یابی

آنچه اقتصاد سنتی و اقتصاد منابع را از هم متمایز می کند، توجه خاصی است که به تاثیر متقابل منابع طبیعی پایه و فعالیت اقتصادی می شود. مفهوم پایداری اقتصادی در ابعاد مختلف خود، اغلب شامل مسئله بهینه یابی مصرف منابع می باشد. به گونه ای که مصرف بهینه منابع از سوی برخی اقتصاددانان به عنوان لازمه تامین شرط پایداری اقتصادی منابع در بخش های مختلف مطرح شده است. لذا در مطالعه حاضر با استفاده از تکنیک برنامه ریزی خطی به مسئله تخصیص بهینه منابع تولیدی در بخش کشاورزی در شهرستان شوشتر با توجه به ماهیت ریسکی فعالیت های کشاورزی پرداخته شده است. نتایج برآورد مدلها نشان می دهد که در بالاترین ریسک ممکن، الگوی بهینه در هر سه مدل نتایج یکسانی برای میزان کشت محصولات مختلف می دهد. همچنین نتایج نشان می دهد الگوی کشت فعلی با معیار های اقتصادی متناسب با پایداری منابع متفاوت می باشد. لذا در جهت دست یابی به پایداری اقتصادی مصرف منابع در بخش کشاورزی منطقه توجه به اصول اقتصادی مانند مزیت نسبی در تخصیص منابع ضروری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

پایداری ، الگوی بهینه ، ریسک ، مدلهای موتاد و تارگت موتاد